Jetskiën in de natuur en lunchen in klooster

Hoi lieve allemaal,

Vandaag ben ik al weer twee weken in Brazilie, de tijd vliegt voorbij! Afgelopen zaterdag ging ik met Lucas, zijn ouders, zijn broer en zus en haar vriend en daar de familie weer van een weekendje weg naar een huis in mooi bos bij een groot meer met ook nog een privé zwembad. Het was heerlijk om na een week met gemiddelde temperatuur van 33 graden een verkoelende duik te nemen in een zwembad en natuurlijk ook in het meer. Het meer is zo ontzettend groot dat het zich prima leende voor een speedboat of in ons geval jeski´s. Het is erg gaaf om te jetskiën, maar Lucas en ik lagen meteen na de eerste scherpe bocht met jetski en al ondersteboven, is nog niet zo makkelijk, haha Daarnaast vond ik dat het lawaai en de vervuiling van het water wat die jetski´s veroorzaakte een verstoring is voor de natuur, dus na 1 middag hielden we het weer voor gezien.

Dinsdag vroeg in de ochtend ging ik langs mijn oude stageadres, geweldig om weer begroet te worden door tientallen kinderen met kusjes en knuffels. Ook docenten kwamen enthousiast op mij af en iedereen vroeg meteen of ik weer les kwam geven, misschien ga ik nog wel een project daar doen. Dinsdag had ik ook mijn eerste stagedag bij de organisatie Cesprom. Zodra ik werd afgezet door Gildete (moeder van Lucas) begon de grote uitdaging, communiceren in alleen Portugees. Ik werd opgewacht door de non Maria, die mij meteen bestookte met honderden vragen en ook ontzettend veel informatie gaf over de organisatie. Cesprom is een organisatie die ondersteunt wordt door de katholieke kerk, gemeente en door privédonaties. Zij werken met mensen die van het platteland naar de stad immigreren. Deze immigranten zijn op zoek naar een beter leven, maar komen vaak terecht in de sloppenwijken van de steden, door gebrek aan opleiding en ervaring. Cesprom biedt basiscursussen en opleidingen aan die de kansen op een baan moeten vergroten. Cursussen waaraan je kunt denken zijn; basiscursus brood en banket bakken, naaicursus, manicuur cursus, computercursus, Engels, borduren etc.. Daarnaast hebben ze ook culture en sociale activiteiten voor kinderen en de jeugd, zoals begeleiding met lezen en schrijven voor kinderen, theater, capoeira (Braziliaanse gevechtsdans), knutselen en ze hebben een soort van buurthuis voor kinderen en volwassen uit de sloppenwijk. Hier zal ik voornamelijk aan de slag gaan.

Na deze enorme vloed van informatie nodigde non Maria mij uit voor de lunch in het klooster waar zij woont. Nu hebben veel mensen een stoffig en oud gebouw in gedachten als je denkt aan een klooster, maar het gebouw waar zij met andere nonnen woont heeft meer iets weg van een modern hotel. Ik kreeg een luxe Braziliaanse lunch geserveerd, dit houdt in; rijst, bonen, vlees, vers fruit, sla met tomaat en ui en nog een soort groente wat ik niet kende. Daarna kreeg ik een rondleiding door het hele gebouw, ik zag overal kleine cappelletjes om te bidden, een televisiezaal met super relaxte stoelen, conferentiezalen, een paradijs van een tuin en natuurlijk een zaal waar de mis wordt gehouden. Uiteraard moest ik kennismaken met het gros van de nonnen, de meesten hadden de 70 al gepasseerd en ik werd ter plekke gezegend. De non Maria waar ik voornamelijk mee te maken krijg, is opvallend open en ik kan voorstellen dat ze voor vele mensen een inspiratiebron is. Ze is op haar 21e in dienst getreden van de kerk en zet zich 6 dagen per week in(ochtend, middag en avond) voor de organisatie Cesprom. Na het bezoek aan het klooster, maakte ik kennis met de mensen die een borduur cursus aan het volgen waren. Vrolijke Braziliaanse vrouwen met humor en een hoge nieuwsgierigheids graad, erg leuk. Ter plekke werd ik uitgenodigt door 1 van de vrouwen om haar huis om de hoek te bezichtigen, natuurlijk kon ik dit uit beleefdheid niet af slaan. Daar aangekomen, moest ik meteen kennismaken met haar hele familie, kreeg ik een rondleiding door de tuin, werd er taart en (veels te zoete) koffie voor mijn neus gezet en kon ik niet eerder weg gaan totdat ik de familiefoto´s had gezien en ik kreeg nog een grote tas mango´s vanuit de tuin mee. Ja dit is de gastvrijheid van de Brazilianen en dit is wat mij elke keer weer verbaasd, maar dit is ook de reden waarom het straks over zes maanden weer zwaar zal worden om afscheid te nemen. Ik kan nu ook dan wel concluderen; Brazilie is mijn tweede thuis geworden.

Nou een heel veel verhaal. Ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat!

Dikke kus en zonnige groet, (ook van Lucas)

Jiske